Hej!

Na wszystkie komentarze znajdziecie odpowiedzi pod poprzednim rozdziałem :) Udało mi się to jednak ogarnąć!

Miłego czytania i zapraszam do komentowania

Rozdział 16

Powoli wracała mu świadomość tego, gdzie przebywa. Nie sądził, żeby spał długo. Zresztą - Cass miała go obudzić po godzinie albo jak małe się obudzą. Sam ustawił budzik na półtorej godziny. Jako, że nie zadzwonił, na pewno minęło mniej czasu. 

Czuł ciepło po jednej stronie ciała, co go dziwiło, ponieważ wiedział, że Gabriel miał wrócić dużo później. Doprawdy dziwne.

– Hmm. – Przeciągnął się wydając z siebie głośny odgłos i ziewnął głęboko tuż po tym. 

– Małe śpią, już są umyte.– Cichy szept w uchu go zaskoczył. Otworzył oczy i spojrzał na Gabriela. 

– To która jest godzina? – Lekki uśmiech na twarzy męża zaniepokoił go.

– Dwudziesta druga. Cass poszła do domu, wcześniej zajmowała się małymi. Napędziłeś nam strachu.

– Przespałem... – zawahał się chwilę.– Cztery i półgodziny?! – Nie dowierzał, że tyle czasu poświęcił na spanie w dzień. Przecież spał w nocy…

– Najwyraźniej tego potrzebowałeś. Ostatnio wszystko było bardzo intensywne, a ty nie miałeś czasu wypocząć.

– To mnie nie usprawiedliwia. 

– A czy sen tego wymaga? – Przełożył dłoń przez klatkę piersiową Sama i przyciągnął go do siebie. – Chodź. Potulimy się przez chwilę. – Przekonywał męża kiedy poczuł, że ten zapiera się lekko ciałem. W końcu jednak mężczyzna przysunął się do niego i oparł głowę na jego ramieniu. 

– Powinienem zajmować się siostrami. – Powiedział z wyrzutem skierowanym do siebie. Nie powinien pozwalać sobie na takie lenistwo.

– I zajmujesz się nimi. Ale ty też masz ograniczone siły i potrzebujesz odpocząć. Sam, przecież widzę co robisz. Widzę ile pracujesz, jak się nimi opiekujesz, uczysz się na zajęcia i nie dosypiasz. W zeszłym tygodniu przez sześć dni siedziałeś po nocy w gabinecie i się uczyłeś.

– Skąd o tym wiesz? – Miał nadzieję, że udało mu się nie obudzić Gabriela, ponieważ mężczyzna o tym nie wspominał.

– Budzę się w nocy jak wychodzisz z łóżka. Przestajesz się we mnie wtulać i robi się chłodniej. Brakuje mi ciebie wtedy. Potem tylko sprawdzam czy nie śpisz w gabinecie. Robię to po to, żeby cię przenieść do łóżka, ale uczysz się tak uważnie, że nawet tego nie zauważasz. 

– Przyznaję się. 

– Wiem. – Nie mógł powstrzymać uśmiechu cisnącego się do usta. – Nie bądź dla siebie tak ostry bo się zajedziesz. A odpoczynek jest ci potrzebny tak, jak każdemu innemu. – Zaskoczył go lekki pocałunek, który wylądował na jego szczęce. Starał się nie pokazać tego po sobie, Samael jednak to zauważył. 

– Dziękuję. – Sam nie był w stanie określić uczuć szalejących przez jego serce. 

– Nie ma za co, a teraz idź pod prysznic, ja już byłem. – Lekki śmiech spowodował, że jego serce zadrżało. Chciałby trzymać Sama przez całą noc w swoich ramionach, nie wiedział tylko czy mężczyzna sobie na to pozwoli.

***

            Sam obserwował Gabriela gdy ten zagłębiał się w lekturze nowego tekstu. Pierwszy raz czuł się zaintrygowany miną męża, tym jak marszczył brwi, stukał końcem środkowego palca w bok zebranych kartek. Co jakiś czas jego twarz wygładzała się, a lekki uśmiech rozjaśniał jego twarz.

            – Co czytasz? – Nie mógł powstrzymać się przed zadaniem mu tego pytania.

            – Książkę mojego ulubionego autora – Johna Breena.

            – Coś o nim słyszałem, nie jestem pewien czy czytałem.

            – To ten, który w zeszłym roku zarzekał się, że już nigdy nic nie napisze.

            – Ale jednak udało ci się pozyskać jego nowy tekst. To korzyść z bycia wydawcą, co?

            – Nie będę zaprzeczać. – Szeroki uśmiech wykwitł na jego twarzy. Nie mógł się powstrzymać przed sięganiem po niektóre książki. Nic nie potrafił na to poradzić. – Jesteś jutro popołudniu wolny?

            – Tak, dlaczego pytasz? – Starał się być miły ale nie mógł czasem pozbyć się podejrzliwości

            – Garet chciałby nad odwiedzić ze swoją dziewczyną i bratem. Fajnie gdyby była Cassandra, zaproponowali spotkanie o szesnastej. Co ty na co?

            – Chcesz bawić się w swatkę dla Cass? – Od razu go przejrzał. Rumieniec, który wykwitł na twarzy męża jeszcze dobitniej mu to uświadomił. – Ha, ha, ha – nie mógł powstrzymać śmiechu wydostającego się z jego ust – na poważnie? Napiszę jej sms–a, żeby mogła się tego spodziewać.

            – A ja napiszę do Gareta, myślę, że to mógłby być dobry pomysł.

            – Zobaczymy. Mimo wszystko wiem, że nie zrobisz jej krzywdy. – Zaskoczone spojrzenie Gabriela dało mu dużo do myślenia. – Masz jakąś książkę, której jeszcze nie wydaliście, a którą mógłbyś mi polecić?

            – Lubisz thrillery?

            – Tak. I fantastykę, kryminały, książki popularnonaukowe.

            – Będę coś miał, co może cię zainteresować. Musisz mi dać jednak chwilę, pójdę po tę książkę do gabinetu i zaraz wracam.

            – Czyli mamy spokojny wieczór z książką, pod kołdrą. – Nie mógł nawet określić jak bardzo się z tego powodu cieszył. Uwielbiał takie spokojne wieczory, dające poczucie szczęścia.

            – Jeśli chcesz zrobić coś innego… – Cofnął się o krok do sypialni, patrząc na Sama.

            – Nie. To będzie… Idealne. Chyba obaj potrzebujemy odpoczynku. A to wydaje się być planem, o którym nie śmiałem wcześniej marzyć. – Starał się podnieść wzrok na Gabriela, jednak jego ręce naprawdę wydawały się bardziej interesujące. Już po chwili poczuł ciepły pocałunek na policzku.

            – Chyba wiem, która książka może ci się spodobać. Zobaczymy czy dobrze trafiłem. – Cichy szept w jego uchu, ponowny pocałunek na policzku i ciepły uścisk ręki Gabriela na jego ramieniu był bardzo kojący. Pierwszy raz.

***

Samaela bardzo cieszyła możliwość spokojnego spędzenia czasu. W tym właśnie momencie, gdy leżał obok Gabriela w łóżku, przykryty kołdrą, z poduszkami podniesionymi na tyle wysoko by wygodnie się ułożyć – czuł się niezwykle zrelaksowany. Cała ta sytuacja kojarzyła mu się z intymnością, chociaż gdyby miał podać powód dlaczego tak sądzi, nie mógłby tego zrobić. 

Odchylił zebrane kartki na kolana i przymknął oczy, przecierając je lekko.

– Chce ci się spać? 

Pytanie zadane przez Gabriela lekko go zaskoczyło. Z jednej strony wiedział, że jego mąż leży obok niego, z drugiej jednak ta milcząca obecność stała się czymś zupełnie zwyczajnym. A to było dla niego najbardziej niezwykłym uczuciem.

– Trochę, jestem wykończony i najchętniej to przespałbym pół kolejnego dnia. 

– Zawsze możesz to zrobić.

– Nie mogę, muszę iść do pracy.

– Ale ja tylko przyjdzie weekend możesz spać do oporu, dopóki się nie wyśpisz. 

– Być może tak zrobię. Nie dam rady cały czas funkcjonować na pełnych obrotach.

– Cieszę się, że w końcu to zauważasz. Jak książka?

Nie wiedział jakim cudem mężczyzna wybrał książkę, która tak strasznie mu się spodobała. Wciągnął się tak, że w przeciągu dwóch godzin przeczytał ponad sto stron tekstu w formacie a4, który jak podejrzewał nie przeszedł jeszcze żadnej korekty.

– Jest rewelacyjny. Najchętniej nie poszedłbym dzisiaj spać, żeby wiedzieć jak się kończy, ale zarazem wiem, że nie mogę sobie na to pozwolić. To frustrujące. – Nie kontrolując się całkowicie, wyrzucił ręce do góry chcąc zobrazować uczucia, które się w nim kłębiły. – Język tego autora...Wszystkie te obrazy mam w głowie, nie mogę się ich pozbyć. Cholernie obrazowo pisze. I to chyba podoba mi się najbardziej.

– W takim razie zostanie wydany. 

Spojrzał na męża w niedowierzaniu. Czy on się przesłyszał? 

– Jak to?

– Nie miałem czasu jeszcze sięgnąć po ten tekst, ale widzę jak szybko ci idzie. Autor będzie debiutantem, sama twoja reakcja jest dla mnie potwierdzeniem, że warto się nim zainteresować, pomóc mu w spełnieniu marzeń. 

– I stwierdzasz to po tym, że przeczytałem ponad sto stron?

– Twoja reakcja wystarczy. Czasem każdemu zdarza się przegapić bestseller tylko dlatego, że jest debiutującego autora. Większość nie chce im dawać szansy, a jednak każdy od czegoś zaczynał. 

– Tylko na tej podstawie postanowiłeś wydać jego książkę?

– Dla mnie to wystarczy.

– Chodźmy lepiej spać, postanowisz wszystko jutro. 

Nie mógł powstrzymać rumieńca, gdy położył się niżej, wcześniej odkładając książkę na półkę, a już po chwili nad nim wisiał Gabriel.

– Pogódź się z tym Sam. Czasem twoja rekomendacja wystarczy po to, bym coś opublikował. Widziałem to jak nie mogłeś się oderwać. To jak szybko wertowałeś strony, a zarazem zauważyłem, że nie przegapiłeś ani jednego słowa. Tak samo jak ja się wypowiem w sprawie budowy, jeśli o cokolwiek mnie zapytasz. Tego chciałbym dla nas obu. Wzajemności Sam. Nie życia obok siebie, z dala od siebie. Chcę ciebie Samaelu. Nie kogoś innego. Chcę cię poznać, pragnąć i kochać. Marzę również o tym, żebyś pozwolił sobie w końcu na odwzajemnienie tego uczucia, żeby miało możliwość w ogóle zakwitnąć.

Słysząc te słowa zamarł. Czuł jak ciepło rozlewa się po jego ciele. Spojrzał w oczy męża i poczuł się tak, jak gdyby Gabriel obdarł go z ciała i mógł go przejrzeć na wylot. To było tak dziwne… Mimo początku ich związku, który był taki, a nie inny, teraz mężczyzna zachowywał się tak, jak tylko mógłby sobie wymarzyć w najskrytszych marzeniach. I to go dezorientowało, doprowadzało do wściekłości. Wcześniej nie zamierzał pozwolić na to, by między nimi powstało jakieś uczucie. Chociaż nadal wydawało mu się, że to za duże słowa. Niestety łapał się na tym, że coraz częściej zaczyna myśleć o Gabrielu jak o mężu, o partnerze, który mu pomaga. Na to również się złościł, nie rozumiał tego, jak mógł temu mężczyźnie zaufać. A jednak wszystkie te zmiany po prostu się działy. Nie umiał ich powstrzymać.

Planował się złościć, wściekać ile tylko da radę. Chciał, żeby ich życie przez te pięć lat było koszmarem dla Gabriela, ale nie potrafił tego zrobić. Ta misja była strzałem w stopę. Tym bardziej nie mógł tego kontynuować w takich okolicznościach jakie zastał. To już nie były tylko jego wyobrażenia tego co się będzie działo. Tu i teraz działa się rzeczywistość, a on nie potrafił wkurzać się na człowieka, który był dla niego dobry. Nic innego. Nie traktował go źle. Opiekował się nim i jego siostrami w miarę swoich możliwości. Na dodatek zatrudnił Cassandrę, mimo iż mógł tego nie robić.

Przymknął powieki by dać sobie czas na jeden, drżący oddech. Słowa Gabriela wywołały w nim bardzo silną reakcję. Ponownie spojrzał w oczy męża i przysunął się bliżej do niego. Pocałował Gabriela, od razu pogłębiając pocałunek i nie dając im obu czasu na zastanowienie czy to, co  kusi jest dobrym pomysłem.