Witacie!

W środę skończyłam „Sposobność”, przed nami 3 rozdziały i epilog. Epilog jest dość krótki ma ledwie 4 strony, ale myślę sobie, że tylko tyle było potrzebne. Stąd też mam do was pytanie czy wolicie epilog np. w środę o godzinie 00.00 czy wolicie poczekać do niedzieli? Wybór należy do was.

Aktualnie robię sobie dwa tygodnie przerwy od pisania. Muszę się oczyścić po „Sposobności” by całym sercem wejść w kolejny tekst. Kto wie, może zacznę go pisać już 9 października? Ale wy, na efekty będzie musieli jeszcze trochę poczekać :D.

Pozdrawiam i czekam na wrażenia!

Rozdział 23

Dwa tygodnie później

            Sam po powrocie z uczelni z zajęć do domu skierował się do gabinetu, gdzie odnalazł męża. Podszedł do Gabriela i schował się w jego ramionach.

            – Aż tak?

            – Mmm. – Wymruczał w ramionach męża i przymknął oczy. – Tak jest dobrze… – Wyszeptał. – Jestem tak okropnie zmęczony, ale mimo to szczęśliwy… – Ziewnął przeciągle. – Podobało mi się.

            – To dobrze. Dziewczynki już śpią, chociaż dzień miały okropny. Płakały jak najęte, chyba urządziły sobie konkurs, która głośniej będzie wyć.

            Zauważył skrzywienie warg męża i dotknął lekko jego policzek.

            – Ale dałeś sobie dzielnie radę. – Przesunął dłoń na ramię mężczyzny i poklepał go po ramieniu wysuwając się z objęć męża. – Muszę wziąć kąpiel, czuję się brudny.

            – Przyszykować ci kolację?

            Poczuł pocałunek na policzku, spojrzał w kierunku Gabriela. Jak powinien powiedzieć o tym czego chciał?

            – Nie, dziękuję. Wolałbym, żebyś… – spojrzał na niego ponownie, spuścił wzrok, nie będąc do końca w stanie patrzeć na męża w momencie, gdy wypowie swoją prośbę. – Pójdziesz ze mną? – Widział zaskoczony wzrok Gabriela na sobie co jeszcze bardziej odebrało mu pewność siebie. Czy powinien coś więcej dodawać? Czuł jak ciepło rozchodzi się po jego policzkach. Cisza zaczęła się przedłużać. – Jeśli…

            – Idź, a ja zaraz do ciebie przyjdę.

            Szeroki uśmiech rozjaśnił twarz Gabriela, podobało mu się to. Po raz pierwszy od dawna czuł potrzebę uszczęśliwiania kogoś. I nie były to jego siostry czy rodzice. Czuł się z tym cholernie dobrze. Sam też potrzebował obecności męża w swoim życiu.

            Przez ostatnie dwa tygodnie dużo rzeczy się zmieniło. Tym razem to Gabriel starał się go unikać po tym jak go odrzucił. A przecież to on, Sam, powinien czuć się tym faktem obrażony i unikać męża jak ognia. Jednak nie tym razem. Musiał przełknąć swoją dumę i teraz to on starał się o względy męża. Chciał z nim przebywać i rozmawiać. A im bardziej ten się odsuwał, tym chętniej się do niego zbliżał. Czy cholera było z nim coś nie tak? Drażniła go niedostępność Gabriela.

            To wszystko było lekko pokręcone. Sam nie wiedział czemu dokładnie wyszedł z taką propozycją. Brakowało mu tej intymności, która zaczęła się między nimi tworzyć, a na którą teraz jego mąż sobie nie pozwalał. Czy to dlatego, ze powiedział mu, że się w nim zakochuje? Czy może nie uznawał jego motywacji do zbliżenia? Cholera jasna, nie robił tego, bo chciał zapomnieć o całej tej sytuacji i o Maxie.

            W końcu przyznał się sam przed sobą, że mąż mu się podoba. Odczuwa w stosunku do niego pożądanie, na przykład widząc Gabriela wieczorem w ręczniku ma ochotę zerwać go z niego i widzieć mężczyznę nago, leżącego tuż obok niego. Teraz jednak wiedział, że nie może go dotknąć. Tylko z tego względu, że Gabriel wciąż i wciąż się odsuwał. Niech to wszystko szlag jasny trafi.

            W łazience nalał gorącej wody do wanny, dolał do niej płynu do kąpieli. Wszystko zrobił tak, by Gabriel mógł usiąść za nim, a on mógł się o niego oprzeć. Rozebrał się i wszedł powoli do wody. Przymknął oczy i odchylił głowę na tył wanny pozwalając by jego ciało się rozluźniło. Po chwili poczuł jak woda ponownie zaczyna się poruszać, a Gabe siadł po drugiej stronie. Zmarszczył brwi na ten widok, nie o to mu chodziło.

            – Dlaczego się tak marszczysz? – Lekki uśmiech na twarzy mężczyzny tylko go zdenerwował. Czy był aż tak głupi?

            – Chciałem… – Zamilkł. Może niepotrzebnie się starał. Może zauroczenie Gabriela minęło i teraz tylko w ten sposób się wygłupiał? – Nic… Już nic. – Oparł się ponownie wygodnie, starając się ułożyć nogi tak by nie dotykać nimi męża. Skoro nie chciał być z nim, to po co przychodził? Nie chciał żyć na odległość.

            – Sam, oj Sam. – Przysunął się bliżej męża i nie zważając na jego opór, kolana mężczyzny, które zapewnie wpiją się w jego klatkę piersiową, przysunął do siebie bliżej kochanka. – Chodź do mnie, nie zapieraj się tak. – Roześmiał się na widok miny mężczyzny i przysunął się jeszcze bliżej.

            – Ja… Już… Przepraszam. – Miał ochotę się gdzieś schować, może wszystko to co robił było beznadziejne i tandetne?

            – Nie masz mnie za co przepraszać. To ja powinienem to zrobić.

            – Odsunąłeś się ode mnie. – Nie czuł złości, stwierdził fakt. Wiedział doskonale, że Gabriel miał ku temu powód. Jednak zabolało go to.

            – Odsunąłem. – Potwierdził, obserwując reakcję Samaela. Jak powinien mu to wszystko wytłumaczyć? Poczuł jak mięśnie Sama się napinają, wyobrażał sobie ile siły woli kosztowało go żeby się nie odsunąć. Widział wzrok skierowany na kolana, nie patrzący na niego, ponownie ukrywającą się za murem istotę. – Ponieważ cię pragnę. – Szybkie uniesienie głowy było tym czego się spodziewał.

            – Odsunąłeś się, ponieważ mnie pragniesz? To cholernie nielogiczne! – Warknął do niego mąż. Uwielbiał ten jego charakterek.

            – A jednak. Powiedz mi, jak miałem się do ciebie fizycznie zbliżać, skoro to za każdym razem, powodowało we mnie tak silne pobudzenie? Sam, nawet nie wiesz co ze mną robisz, jesteś tego tak cholernie nieświadomy… – Spojrzał mężowi głęboko w oczy. Przesunął rękę w kierunku brzucha Samaela.– Mogę? – zapytał delikatnie, kierując się coraz niżej i niżej, obserwował reakcję męża. Tak jak podejrzewał, penis Sama był w lekkim wzwodzie, drgnął pod wpływem jego dotyku. – A teraz ty wysuń rękę i mnie dotknij kochanie. – Po chwili niepewności malującej się w oczach mężczyzny, ten zrobił to o co go prosił i rozszerzył szeroko oczy. – Właśnie o tym mówię Sam. Za każdym razem, gdy cię widziałem, czułem twój zapach, zaczynałem reagować jak nastolatek. Zaczęło mi to przeszkadzać… Nie zrozum mnie źle. – Dopowiedział słysząc szybki, głęboki oddech męża. – Nie chciałem cię do niczego przymusić, chciałem żeby wszystko rozegrało się w odpowiednim momencie.

            – I nie pomyślałeś przy tym wszystkim, że też mnie pociągasz…

            – Sam, ja…

            – Czy masz pojęcie ile zeszłych wieczorów spędziłem pod prysznicem lub w wannie robiąc sobie dobrze? Czy wiesz ile razy musiałem tłumić swoje jęki i szeptem wypowiadać twoje imię? – Mając dłoń nadal na erekcji męża poczuł jak draga w jego rękę pod wpływem wypowiadanych przez niego słowa. – Byłem gotowy już tydzień temu na to, żeby… Ale ty mnie nadal nie chciałeś, a ja… przestałem czuć się pewnie. – Dopowiedział.

            – Nie wiedziałem, że…

            – Bo mnie unikałeś Gabrielu, zamiast ze mną porozmawiać. Sam narzuciłeś te zasady, teraz myślisz czemu mam o to do ciebie żal.

            – Masz rację Sam. – Pochylił się bliżej męża i musnął jego wargi swoimi.

            – Wiem, że mam. Nawet teraz, siadłeś w odległości ode mnie. Nie chciałeś siąść za mną… – Czy powinien mieć o to żal? W końcu sam pierwszy oparł się o tył wanny, nie pomyślał jednak, że Gabriel zajmie jej drugą stronę.

            – Chciałem, ale się zawahałem. Leżałeś tak błogo zrelaksowany, że nie chciałem ci w tym przeszkadzać.

            – A jak przeszkadzać Gabrielu? Że mógłbym się o ciebie oprzeć? – Parsknął krótkim śmiechem. – Mógłbym cię czuć pod sobą? Chciałem tego. – Nie zdążył nic więcej powiedzieć, ponieważ Gabriel wstał gwałtownie, nagle miał jego erekcję na wysokości twarzy, oblizał bezwiednie usta, chcąc zakosztować główki…

            – Zabijasz mnie Sam, patrząc tak na mojego fiuta i oblizując się, wcale mi nie pomagasz. Przesuń się kochanie i zrób mi miejsce za tobą.

            – Zaraz. – Wyciągnął dłoń i chwycił penisa mężczyzny, przesunął po nim kilka razy ręką, kciukiem zahaczając o główkę i szczelinkę na niej. Nogi Gabriela lekko drżały. Już po chwili nachylił się i polizał grzybiastą bulwę, by zaraz potem wsadzić ją do ust i rozciągnąć je lekko na jej szerokości.

            – Sam, kurwa, chcesz mnie zabić! – Krzyknął imię męża, a potem musiał się bardzo powstrzymywać by nie zareagować gwałtowniej. Miał ochotę chwycić głowę mężczyzny, trzymać go w uścisku, gdy ten będzie ssał jego fiuta. Pchnął lekko do przodu nie mogąc się powstrzymać. – Nie utrzymam się tak długo kochanie. – Nie potrafił zamknąć oczu i nie patrzeć na Samaela w tej chwili. Czuł język chłopaka przesuwający się po jego główce, liżący go i pieszczący. Jego mięśnie zaczynały drżeć. – Kochanie lepiej przerwijmy to w tym momencie, bo… – Nie dokończył, ponieważ Sam wsunął delikatnie palec w jego odbyt. Poczuł jak orgazm rozpływa się po jego ciele, mięśnie drżały po jego skórą. Woda zakołysała się pod nim, gdy jego nogi się ugięły.

            – Mam cię Gabrielu. Mam cię. – Ciepły chwyt dłoni Samaela zapewnił mu stabilizację. Pochylił się i oparł o krawędzie wanny. Czuł jak bardzo kręci mu się w głowie, nogi drżały z powodu nagłego rozluźnienia. – Chodź do mnie. – Klęknął w wannie między nogami Samaela, opierając o mężczyznę czoło. Czuł jak ramiona męża zawijają się wokół jego ciała, głaszcząc je powolnymi ruchami. Był rozluźniony, ciepło rozpływało się po jego ciele. Podniósł głowę i musnął usta Sama, po chwili pogłębiając pocałunek. Poczuł swój smak na języku kochanka. Pierwszy raz całował kogokolwiek po tym, jak zrobił mu dobrze. Wiedział, że tak już pozostanie, tylko z Samaelem. Chciał tego. Zachęcił język partnera do zabawy, musnął jego policzki, wycofał się i ponownie zaatakował.

Chciałby wziąć Sama do łóżka, kochać się z nim, pieprzyć. Jak powinien mu o tym powiedzieć? Cholera! Powinni jeszcze zaczekać, mimo wszystko chyba obaj potrzebowali jeszcze trochę czasu na to, by się do siebie przyzwyczaić. Zwłaszcza Sam. Nie zamierzał go do niczego zmuszać, a dwa tygodnie bycia dla siebie miłym i bycia blisko niczego nie zmieniły. Wątpił, żeby jego mąż mu ufał, kochał go i pragnął. Mimo jego słów o zauroczeniu. Średnio był w stanie w nie uwierzyć

Przesunął dłonią po włosach Samaela, wplątując w nie dłoń, pieszcząc lekko skórę głowy. Przysunął się do niego jeszcze bliżej, czuł dłonie męża krążące po jego ciele, pobudzające go. Chciał więcej. Dużo więcej. Odsunął się.

– Zrób mi miejsce Sam. – Powiedział do kochanka. Trudno mu było rozstać się z jego ustami, odsunąć się od nagrzanego i chętnego ciała. Ponownie wstał i przy lekkim wygięciu ciała, udało mu się wsunąć za Sama i oprzeć ciało męża o własne. Westchnął przyjemnie.

Włączył stopą kran dolewając gorącej wody do wanny. Znowu poczuł się… Odepchnięty. Coraz trudniej było mu nie myśleć o Gabrielu. Na zajęciach rozmyślał tylko o tym, że chciał wrócić do domu i spędzić czas z mężem, nawet jeśli miałby z nim tylko leżeć w łóżku i czytać. Pragnął tego i w końcu przestał się tego bać. Tylko nie potrafił o to poprosić.

Przymknął oczy i oparł się o Gabriela, rezygnując z wcześniejszych planów. To było ewidentne dla niego, że mąż go nie chciał. Nie teraz.

Poczuł dłoń sunącą po jego boku. Niespieszna pieszczota pozwoliła mu się lekko zrelaksować. Nie chciał pokazywać jak bardzo zależało mu na czymś innym dzisiejszego wieczoru.

Wiedział, że Sam również jest dość mocno pobudzony, nie chciał iść w kierunku pieszczot, a zarazem nie chciał zostawiać w ten sposób męża, który zrobił mu tak wielką przyjemność.

– Nie musisz. – Powiedział, gdy poczuł jak dłoń męża niepewnie przesuwa się na jego erekcję. Nie chciał tego w ten sposób, nie gdy tak się czuł.

– A co jeśli chcę?

Poczuł ten szept w całym swoim ciele. Odsunął się lekko od Gabriela i odwrócił głowę na tyle by go widzieć.

– Nie wydaje mi się, a nie chcę cię do niczego zmuszać.

Słyszał smutek w głosie męża, kiedy to spieprzył? Chwycił Samaela w pasie i przysunął bliżej siebie. – Sam, pragnę cię, cholernie. Ale też nie chcę cię do niczego zmuszać. I dlatego… Czasem się napinam, bo nie chcę przekroczyć twoich granic. Boję się tego, że możesz się w każdej chwili obrócić na pięcie i mieć gdzieś to co nas łączy.

– Boisz się zranienia, a ja ci tego nie ułatwiłem. – Przyznał szczerze. Gabriel dużo mówił o uczuciach, a on mimo wszystko nie był do tego przyzwyczajony. Zamknął się na to, by móc o tym mówić. To bolało, tak cholernie bolało.

– Tak. Ty masz swoją przeszłość i ja. To dla nas obojga nie jest łatwe.

– Przepraszam. – Nie wiedział co innego powinien powiedzieć. Zranił swojego męża, wiedział o tym, ale pierwszy raz pożałował tego tak naprawdę.

– Nie masz za co, po prostu… Dla mnie to, że ze mną jesteś również jest nowe. Nigdy nie zajmowałem się dziećmi, ty już masz jakąś praktykę, więc niekiedy gdy biorę twoje siostry na ręce – boję się jak jasna cholera. A przecież, przynajmniej tak myślę, jestem ci potrzebny. Chcę ci być potrzebny. Chciałbym być dla ciebie wsparciem.

– I jesteś. – Oparł się wygodniej na klatce piersiowej męża. – Przez ostatnie miesiące… Oduczyłem się mówić o tym co mnie boli, czego pragnę, co mnie martwi. Skupiałem się na czymś zupełnie innym, do tego mój ojciec się złościł o to, że się przejmuję. Że mówię o mojej matce. A ja… Musiałem o niej mówić, nie chcę o niej zapomnieć. Była ważną częścią mnie. Ukształtowała mnie z ojcem, na człowieka jakim jestem. Pielęgnowała mnie i dbała… Cholera. – Przełknął gulę w gardle.

– Sam. Jesteś dla mnie ważny. Bardzo ważny. Liz i Mery również. Jesteście moją rodziną. I nie chciałbym, żebyś nie mówił o swoich rodzicach tylko dlatego, że kilka miesięcy miało na ciebie taki wpływ. Oni… Będą istnieć w tobie, a przez ciebie będą istnieć w twoich siostrach. To ty im opowiesz anegdotki rodzinne, opowiesz jacy byli wasi rodzice. To będzie ważne. I dla ciebie i dla nich. Chociaż oni nigdy nie będą tak ważni dla nich jak ty. Bo nie będą ich znały. To ty będziesz im zastępował ojca i matkę. Będziesz je uczył pisać, liczyć, wypuszczał na pierwsze randki.

– Dziękuję. – Pocałował Gabriela i osunął się głębiej w wodę, opierając głowę o pierś Gabriela.

– Woda się robi zimna, posiedzimy jeszcze chwile i wychodzimy.

– Mhhmmm. – Wymruczał sennie.

– Nie śpij.

Poczuł pocałunek we włosach. Nie mógł powstrzymać uśmiechu. – Nie śpię. Odpoczywam, regeneruje się. Jutro na zajęcia, potem do pracy. Muszę mieć siły.

– To kończymy. Trzeba się umyć. I idziemy spać.

– Ech. Tak, kończymy.

– Może ja to zrobię? – Nie czekając na odpowiedź wziął na ręce żel i musnął pierś Samaela. Zaczął myć jego ciało, czując jak przy tym jego mąż się rozluźnia, mięśnie mężczyzny przez chwilę się napinały, by następnie ulec odprężeniu.

Jak skończył zobaczył, że Samael ma zamknięte powieki i cicho oddycha. Widocznie był bardzo zmęczony. Zastanowił się jak teraz powinien się zachować. Obudzić go.. czy postarać się wyjść razem z mężem?

Po tym jak woda zaczęła się robić jeszcze bardziej chłodna, postanowił oprzeć Samaela o brzeg wanny, wyszedł z niej i wytarł się szybko. Następnie podniósł Sama i zaniósł go na łóżko. Tam przykrył go kołdrą i wyszedł z pokoju. Miał jeszcze kilka rzeczy do zrobienia.